Hücrelerin ölümü. Canlı bir organizmanın bir organını (parmak, ayak, el) ya da bir dokusunu meydana getirebilen hücrelerin tümü ya da bir bölümü ölebilir.
Nekrozu meydana getiren nedenler dolaysız ya da dolaylı olabilirler. Bu nedenler öldürücü etkilerini doku üzerinde ani ve dolaysız olarak meydana getirirlerse dolaysız nedenler adını alırlar Bu nedenlerin başlıcaları sıkışma, ezilme, donma, yanıklar, yapay veya doğal elektrik boşalımları, röntgen ya da yüksek dozlu radyum gibi zararlı ışınlar, çok kuvvetli asit ve alkaliler vb.'dir.
Eğer nedenler bir dokuyu ya da organı, bu doku veya organın kan dolaşımı ile olan ilişkisini keserek, dolaylı olarak öldürüyorlarsa dolaylı nedenler adını ahrlar. Dolaylı nedenlerin başlıcaları tromboz, atardamar tıkanıklığı, kanamalar, yüzeysel kan damarlarının dıştan gelen aşırı sıkıştırmalar sonucu iç kanallarının tıkanmasıdır. Ölü hücrelerin hem çekirdeklerinde hem protoplazmalarında biçim bozuklukları ve yozlaşmalar göze çarpar. Hücre yozlaşmalarının doğal sonucu olarak doku pıhtılaşmış (pıhtılaşma nekrozu), peynirimsi (peynirimsi nekroz) veya çözülmüş (çözelme nekrozu) biçimsiz bir maddeye dönüşür.
İnsan organizması, nekroza uğrayan bölgeyi etrafındaki canlı dokulardan ayırmak için sağlam doku ile ölü doku arasına sınır çekecek çevresel bir yangılanma tepkimesi doğurur. Bu yüzden ölü doku artık zarar vereceği organizmadan ayrılmak zorunda kalır.
Nekrozlaşmış kısım organizmanın derinliklerinde bulunuyor ve bu nedenle ayrılamıyor ve düşemiyorsa, ya böbrek yolu ile vücuttan dışarı atılabilecek şekilde akışkan hale gelir ya da etrafındaki sağlam dokulardan ayrılır.
Nekrozu meydana getiren nedenler dolaysız ya da dolaylı olabilirler. Bu nedenler öldürücü etkilerini doku üzerinde ani ve dolaysız olarak meydana getirirlerse dolaysız nedenler adını alırlar Bu nedenlerin başlıcaları sıkışma, ezilme, donma, yanıklar, yapay veya doğal elektrik boşalımları, röntgen ya da yüksek dozlu radyum gibi zararlı ışınlar, çok kuvvetli asit ve alkaliler vb.'dir.
Eğer nedenler bir dokuyu ya da organı, bu doku veya organın kan dolaşımı ile olan ilişkisini keserek, dolaylı olarak öldürüyorlarsa dolaylı nedenler adını ahrlar. Dolaylı nedenlerin başlıcaları tromboz, atardamar tıkanıklığı, kanamalar, yüzeysel kan damarlarının dıştan gelen aşırı sıkıştırmalar sonucu iç kanallarının tıkanmasıdır. Ölü hücrelerin hem çekirdeklerinde hem protoplazmalarında biçim bozuklukları ve yozlaşmalar göze çarpar. Hücre yozlaşmalarının doğal sonucu olarak doku pıhtılaşmış (pıhtılaşma nekrozu), peynirimsi (peynirimsi nekroz) veya çözülmüş (çözelme nekrozu) biçimsiz bir maddeye dönüşür.
İnsan organizması, nekroza uğrayan bölgeyi etrafındaki canlı dokulardan ayırmak için sağlam doku ile ölü doku arasına sınır çekecek çevresel bir yangılanma tepkimesi doğurur. Bu yüzden ölü doku artık zarar vereceği organizmadan ayrılmak zorunda kalır.
Nekrozlaşmış kısım organizmanın derinliklerinde bulunuyor ve bu nedenle ayrılamıyor ve düşemiyorsa, ya böbrek yolu ile vücuttan dışarı atılabilecek şekilde akışkan hale gelir ya da etrafındaki sağlam dokulardan ayrılır.