Beyin ve omurilikteki sinir dokusunu kaplayıp koruyan zar (menenj) ların yangılanması. Bu hastalık dört açıdan sınıflandırılabilir:
1) Yangılanan menenjlerin sert menenj ya da yumuşak menenj olmasına göre pakimenenjit ve leptomenenjit,
2) Hastalığın ilerleyiş temposuna göre ivegen ve süreğen menenjit.
3) Menenjlerde meydana gelen berelenmelerin türüne göre irinli menenjit ve prodüktif menenjit.
4) Menenjlerdeki yangının tek başına bir hastalık durumu olarak ya da bir başka hastalık durumunun sonucu olarak çıkıp çıkmamasına göre birincil menenjit ve ikincil menenjit.
SALGIN SEREBROSPİNAL MENENJİT
Sepsimenengokoksik menenjit de denilen bu hastalığın yayılışı daha çok kış ve bahar aylarında görülür. Hastalık en çok yeterince beslenmemiş ve daha önce geçirdiği bir hastalık nedeniyle güçsüz kalmış çocuklarla yeni yetişenleri etkiler. Birkaç seyrek olayla kaldığı, salgın durumuna geçmediği olursa da, adından da anlaşıldığı gibi genellikle salgın bir hastalıktır ve kışla, okul, yurt gibi toplu halde yaşayan yerlerde başgösterir. Kötü sağlık koşulları, savaş ve savaşın getirdiği besin yetersizlikleri serebrospinal menenjite yol açan toplumsal etkenlerdir.
Kişisel etkenlere gelince bunlar aşırı fiziksel yıpranma, az beslenme, solunum yollarının hırpalanması ve yangılanması yani soğukalgınlığı, burun mukozası yangısı (rinit), sinüslerin yangısı (sinüzit), boğaz yangısı (farenjit), bademcik yangısı, solunum aygıtını etkileyebilen grip gibi hastalıklar vb.'dır.
Bu hastalığa yol açan oval biçimdeki (yani kok» çeşidinden) mikroplara Weichselbaum rnenengokokları denilir. Mikroskopla incelendiklerinde çift çift ve içbükey yanları birbirine bakan ikişer kahve çekirdeğini andırır bir görünüşleri vardır. Bunlar gramnegatif mikroplardır. Kuraklığa, sıcaklığa, güneş ışınına dirençleri azdır. Çeşitli dokularda ve en çok menenjlerde irin yetenekleri, güçlüdür.
Hastalık bir hastanın ya da hastalıktan yeni kalkmış birinin öksürme veya aksırma yoluyla dışarı attığı ve menengokok dolu olan balgam damlacığı içeren havanın solunulmasıyla alınır. Bu hastalıkta taşıyıcı da olunur. Yani sağlıklı bir kimse mikrobu alır ve kendisi hastalanmaksızın bir başka sağlıklı kişiye geçirir. Taşıyıcılar bir bakıma hastalardan daha tehlikelidir; çünkü hasta değil diye böyle bir kimseye karşı tedbir alınması düşünülmez. Ayrıca kendileri hastalanmadıklarına göre vücutlarının bu hastalığa karşı direnci başka insanlarınkinden daha çok demektir. Bu da, daha uzun süre hastalığı bulaştırmaları olasılığını oluşturur.
1) Yangılanan menenjlerin sert menenj ya da yumuşak menenj olmasına göre pakimenenjit ve leptomenenjit,
2) Hastalığın ilerleyiş temposuna göre ivegen ve süreğen menenjit.
3) Menenjlerde meydana gelen berelenmelerin türüne göre irinli menenjit ve prodüktif menenjit.
4) Menenjlerdeki yangının tek başına bir hastalık durumu olarak ya da bir başka hastalık durumunun sonucu olarak çıkıp çıkmamasına göre birincil menenjit ve ikincil menenjit.
SALGIN SEREBROSPİNAL MENENJİT
Sepsimenengokoksik menenjit de denilen bu hastalığın yayılışı daha çok kış ve bahar aylarında görülür. Hastalık en çok yeterince beslenmemiş ve daha önce geçirdiği bir hastalık nedeniyle güçsüz kalmış çocuklarla yeni yetişenleri etkiler. Birkaç seyrek olayla kaldığı, salgın durumuna geçmediği olursa da, adından da anlaşıldığı gibi genellikle salgın bir hastalıktır ve kışla, okul, yurt gibi toplu halde yaşayan yerlerde başgösterir. Kötü sağlık koşulları, savaş ve savaşın getirdiği besin yetersizlikleri serebrospinal menenjite yol açan toplumsal etkenlerdir.
Kişisel etkenlere gelince bunlar aşırı fiziksel yıpranma, az beslenme, solunum yollarının hırpalanması ve yangılanması yani soğukalgınlığı, burun mukozası yangısı (rinit), sinüslerin yangısı (sinüzit), boğaz yangısı (farenjit), bademcik yangısı, solunum aygıtını etkileyebilen grip gibi hastalıklar vb.'dır.
Bu hastalığa yol açan oval biçimdeki (yani kok» çeşidinden) mikroplara Weichselbaum rnenengokokları denilir. Mikroskopla incelendiklerinde çift çift ve içbükey yanları birbirine bakan ikişer kahve çekirdeğini andırır bir görünüşleri vardır. Bunlar gramnegatif mikroplardır. Kuraklığa, sıcaklığa, güneş ışınına dirençleri azdır. Çeşitli dokularda ve en çok menenjlerde irin yetenekleri, güçlüdür.
Hastalık bir hastanın ya da hastalıktan yeni kalkmış birinin öksürme veya aksırma yoluyla dışarı attığı ve menengokok dolu olan balgam damlacığı içeren havanın solunulmasıyla alınır. Bu hastalıkta taşıyıcı da olunur. Yani sağlıklı bir kimse mikrobu alır ve kendisi hastalanmaksızın bir başka sağlıklı kişiye geçirir. Taşıyıcılar bir bakıma hastalardan daha tehlikelidir; çünkü hasta değil diye böyle bir kimseye karşı tedbir alınması düşünülmez. Ayrıca kendileri hastalanmadıklarına göre vücutlarının bu hastalığa karşı direnci başka insanlarınkinden daha çok demektir. Bu da, daha uzun süre hastalığı bulaştırmaları olasılığını oluşturur.