epilepsi nedir nasıl oluşur

aşağıda epilepsi hastalarının tedavilerine yardımcı olabilecek bazı öneriler sunulmuştur, ancak bu yöntemlerden fayda görseniz bile kesinlikle hekiminize danişmadan ilaçalrinizi birakmayi veya ilaç dozunu değiştirmeyin.
- uyarıcı özelliğe sahip tüm alışkanlıklarınızı bırakın: tütün, kahve, kola, çikolata gibi.
- yemeklerle birlikte hergün 3 kez 500 mg kalsiyum ve 250 mg magnezyum alın. bunlar sinirlerin aşırı uyarılabilirliğini azaltmaya yöneliktir.
- vitamin - e alın. bu konudaki çalışmalar yetersiz olmakla birlikte, fayda sağladığı hastalar bulunmaktadır. önerilen doz 40 yaş altındakiler için 400 iu / gün, daha yaşlılar içinse günde 800 iu dir.
- solunum egzersizleri ve stres kontrol egzersizleri yapın.
- bu yöntemler muhtemelen ilaç kullanma gereksiniminizi ortadan kaldırmayacaktır, ancak uzun sürede ilaç dozunu azaltmanıza yardımcı olacaktır.

epilepsi (nöbetleri), beyindeki ani elektriksel aktivite artışları sonucu meydana gelen ve beynin normal işlevlerini hasara uğratan bir durumdur. epilepsili hastalar, genelde doğumsal olarak bu hastalığı taşırlar, ancak bazılarında daha sonraki yıllarda (kaza sonrası gibi) gelişebilir. epilepsi ataklarının şiddeti çok değişken olabilir. ilk kez gözlendiğinde kesinlikle bir acil servise ve nöroloji uzmanına müracaat etmek gerekir.
epilepsi tedavisinde antikonvülzan adı verilen ilaç grubu kullanılır, bunlar genelde yatıştırıcı etki gösterirler. bunlardan en eskisi fenobatbital ve fenitoindir. şu an için piyasada bu amaçla kullanılan çok sayıda ilaç bulunmaktadır. ilaçlarınızı kesinlikle bir nöroloji uzmanının kontrolünde kullanmanız gerekir.
epilepsi için önerilen tedaviye yardımcı yöntemlerden birisi ketojenik diyettir. bu diyet yüksek oranda yağ, az miktarda karbohidrat ve protein ile sınırlı miktarda sıvı içerir. bu diyet vücutta keton cisimlerinin artmasına yani ketozise neden olur. nedeni tam olarak bilinmemekle birlikte bu durum (ketozis) epilepsi ataklarının sıklığını ve oluşumunu azaltır. özellikle 1-10 yaş arasındaki çocuklarda ve ilaçlarla yeterli derecede tedavi edilemeyen (ilaçlardan fayda görmeyen) hastalarda etkilidir. yetişkinlerde ve adölesan dönemde etkin olmadığı gözlenmiştir.